miércoles, 12 de marzo de 2014

Encontro con Susana Muíños


8 de marzo, día da muller


Nesta actividade colaboraron a Rede de Escolas de Amnistía Internacional e a Biblioteca do centro.
Texto do post elaborado con aportacións do alumnado de 2º e 4º da ESO.

Hai unha semana veu aquí, ao Floriani, unha activista de Amnistía Internacional, Susana Muíños. Explicounos todo sobre os Dereitos Humanos e a violencia de xénero, facendo referencia a que a maior parte das veces sófrena as mulleres, e ademais dentro dunha relación.

A violencia de xénero é o acto de violencia, xa sexa física ou psicolóxica, contra unha persoa, por motivos relacionados co xénero.
O sexo son as características biolóxicas, xenéticas.
O xénero é o rol social predefinido, adquirido nun contexto cultural concreto.

Algunhas persoas e culturas pensan que debe haber unha equivalencia entre os conceptos de sexo, personalidade e rol social, e esta rixidez mental pode ser unha causa da violencia de xénero, que non é natural nin inevitable.

Unha forma de maltrato é o físico: a muller sofre golpes, magulladuras e incluso a morte.
Outra forma é o maltrato psicolóxico, facéndolles sentir moi pouco e non valorarse, insultándoas, etc.

Comentamos imaxes

Na súa presentación, Susana amosou imaxes que mostraban a realidade con fotos, nalgúns casos bastante impactantes como a circuncisión, e falou sobre tribos que amputaban o clítoris. Tamén amosou unha imaxe dunha muller comparada cun pallaso.
Púxonos o exemplo dunha muller véndose sobre un espello roto en anacos. Con esa imaxe quería darnos a ver que a muller quere volver a ser coma antes, que o seu presente está cheo de tristura e sufrimento. A muller reconstruía o espello co rostro que tiña antes de ser maltratada, antes de ser insultada, e ela quería volver ser como ela era.

Mostrounos unha muller encerrada nunha casa. Queiramos ou non, sempre van relacionadas esas dúas cousas. Moitas veces as mulleres perden a personalidade.
Tamén houbo fotografías sobre os roles de xénero: Que pasaría se vésemos a un home maquillado ou facendo as tarefas de casa? Seguramente pensariamos que é homosexual. E se vísemos a unha muller con bigote ou traballando de albanel? Si, diriamos que é coma un home. Isto non debería ser así!

Amosounos esculturas, cadros e fotos. En concreto, unha artista que fora maltratada fíxose unha foto e expúxoa para explicar o que lle pasaba a ela e a moitas mulleres.
Nunha escultura unha muller aparece cun bebé recén nado enriba. Isto significa que hai persoas que só queren ás mulleres para teren fillos e despois soportalos “enriba delas” sen ningunha axuda. Isto é debido ao rol de “muller floreiro” que se fomenta.

Ámbitos da violencia de xénero
A familia é o ámbito máis común. A muller ten maior probabilidade de ser lastimada, violada ou asasinada polo seu compañeiro actual.
A escola: A maioría das persoas analfabetas do noso país son mulleres.
Os mass media e a industria estética e cosmética, que xiran en torno ao corpo da muller, provocan a eterna insatisfación por non conseguir un canon de beleza inacadable.
Cultura e relixión: As persoas deben gozar do seu dereito á liberdade de relixión pero isto no se debe usar coma excusa para que un sexo domine ao outro.
En canto á área económica e laboral, a pobreza e a marxinación son causa e consecuencia da violencia contra as mulleres. Se as mulleres teñen un fillo quen deixa o traballo é a muller e non o home; ás veces unha muller está a punto de conseguir un cargo importante, ten un fillo e cando volve ao traballo xa non ten opción a ese posto. Ás veces é mellor que os homes perdan algún tempo de traballo para atender un fillo.
E en canto ao Estado, puxo o exemplo das mulleres que non podían conducir nin sequera sacar o carné.

A Convención sobre a Eliminación de todas as formas de Discriminación Contra a Muller (CEDAW) é un exemplo de avance.
A CEDAW é considerado o tratado máis extenso que garante o recoñecemento dos dereitos das mulleres a nivel mundial.
A CEDAW enumera os seguintes colectivos especialmente expostos á violencia de xénero, que requiren protección por parte do Estado:

Inmigrantes sen papeis,
solicitantes de asilo,
mulleres rurais,
mulleres obxecto de discriminación pola súa orientación sexual,
menores.

Algúns datos e cifras
Unha de cada tres mulleres no mundo sofre abusos.
A violencia na familia é a primeira causa de morte e minusvalía para moitas mulleres de 16 a 44 anos.

Hai 60 millóns de nenas menos que nenos no mundo por abortos selectivos e infanticidios.
O 80 % das vítimas de armas lixeiras no mundo son mulleres, nenos e nenas.

Opinión

Paréceme inxusto que nunha relixión exista esta violencia, xa que a relixión baséase en axudarse uns entre outros. Se todos somos iguais, deberiamos respectarnos. E non debería existir ningunha violencia, no mundo, contra ninguén.
Cos anuncios sexistas dan a entender que as mulleres servimos só para ser como a Barbie, é dicir, só para cociñar e poñernos fermosas para os homes, que non valemos nin para traballar nin para practicar deportes posto que estes anuncios está protagonizados por homes.
Gustoume moito a charla; sobre todo, que traballara con diapositivas e que nós tamén interviñeramos. O que máis me impresionou foi os casos das rapazas que protestan nas igrexas, nos congresos, etc.
O das mulleres rusas (Pussy Riot) pareceume un bo exemplo de superación porque elas saben o que queren conseguir.
O que máis me gustou foron as fotos na que unha muller xogaba a ser un home e un home estaba maquillado coma unha muller. A mellor noticia foi a das mulleres de Arabia Saudí que desobedeceron as leis do seu pais, fixeron o que quixeron e subírono a unha plataforma de internet co risco de seren severamente castigadas polas súas propias familias. Deberíamos facerlles caso e denunciar as persoas que realizan actos contra mulleres que non fixeron nada. Xa que o tema da biblioteca deste ano é Xénero e Identidade paréceme ben que nos dean charlas deste tipo.
Ningunha muller debería pasar por este inferno. Por iso deben facer charlas e actividades deste tipo para loitar pola igualdade, contra o que nos ensinan desde pequenos e o normalizado que está o machismo na nosa sociedade.

Aínda que houbo moitas máis colaboracións, os textos e debuxos utilizados son de: Ismael dos Santos, Iria Míguez, Rubén Domínguez, Laura Puga, Carla Alonso, Sofía Castro, Pablo Amor, Alba Correa (2º A); Anthya Morales, Adrián Ojea, Uxía Calvar, Gabriel Cerqueira, Uxía Calvar (2º B); Alexandre Veiga, Fernando Cabaleiro, Sara Álvarez, Ricardo Vilaboa, Andrea Sanmartín, Nerea Bouzón, Andrea Sanmartín, Tatiana Cabaleiro, Óscar Cabaleiro, Andrea Couñago, Andrea Míguez, Nerea Bouzón, Carolina Blanco, David Misa (4ª B).

No hay comentarios:

Publicar un comentario